Dacios

Dacios

Tipu	etnia

Los dacios^[1] (llatín Dacī, griegu Dákai) fueron los antiguos habitantes de Dacia (que correspuende a l'actual Rumanía) y a partes de Mesia nel sureste d'Europa.

Falaben el daciu, que nun foi identificáu con certidume, pero tien venceyos col traciu, l'albanés y otres llingües balcániques.
La primer vegada que se-yos menta ye nes fontes romanes, pero de manera unánime'l autores clásicos consideren a los dacios una caña de los getas, un pueblu traciu conocíu dende la Grecia antigua polos escritos.
Estrabón especificó que los dacios yeren los getas que vivíen nel área de la Llanura panónica y en Transilvania, ente que los mesmos getas gravitaban na mariña del mar Negru, en (Escitia Menor).

Aproximao, Dacia taba delimitada al sur pel ríu Danubiu (entós llamáu Istros) o dacuando tamién pelos montes de los Balcanes (entós Hemus), incluyendo asina la rexón de Dobrudja, habitada polos getas y onde entraron en contautu col mundu griegu; al este, pol mar Negru (entós Pontus Euxinus) y pel ríu Dniéster (Tyra), anque había munchos asentamientos dacios ente'l Dniéster y el ríu Bug del Sur; y al oeste, pel ríu Tisza (Tisi), anque dacuando tamién se cuntaben árees asitiaes ente esti ríu y el Danubiu mediu. Correspuende, poro, los estaos actuales de Rumanía y Moldavia y pequeñes partes de los de Bulgaria, Serbia, Hungría y Ucraína.

Ente los años 82 e.C. y la conquista romana del 106 de nuesa yera, esistió un reinu daciu d'estensión variable. La so capital, Sarmizegetusa, foi destruyida polos romanos pero la nueva ciudá qu'estos fundaron pa dirixir la provincia tomó en parte'l so nome (Ulpia Traiana Augusta Dacica Sarmizegetusa).

1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: daciu, -a, -o